Május elején egy szuper lehetőségre hívták fel a figyelmem: a belga Amnesty meghívott egy magyar LMBTQI aktivistát a brüsszeli Pride-ra, aki sajtótájékoztatók, egy talkshow és egyéb események keretében képviselheti az itthoni közösséget. A kiválasztási folyamat során rám esett a választás, amiért nagyon hálás voltam, így május 18-án el is kezdődött a kaland.
A kinti Amnesty csapat nagyon segítőkész volt, ők intézték nekem az utazást és a szállást. Már az első este közös vacsorára mentünk, ahol a többi meghívott aktivistával megismerhettük egymást. Már a vacsora során kialakult az összhang a csapatban, akikkel este egy drag show-ra is ellátogattunk.
Másnap pedig elkezdődött a munka. Reggel egy sajtótájékoztató keretében beszélhettem arról, hogy a magyar LMBTQI közösség milyen támadásoknak volt/van folyamatosan kitéve a magyar kormány propagandája által, illetve személyes tapasztalataimat is megoszthattam velük. Ezt követően interjúkat készített velem pár kinti sajtóorgánum, este pedig egy talk show vendége voltam, ahol szintén az itthoni LMBTQI közösséget érő támadásokra tudtam felhívni a figyelmet, sokszor megdöbbentve ezzel a közönséget is (például a család alkotmányba foglalt definíciójával). A programok között rengeteg embert sikerült megismernem, mind a sajtóból, mind pedig az amnestys csapatból, akik mindig nagyon közvetlenek és barátságosak voltak.
A harmadik nap, a Brüsszel Pride napján reggel a királyi könyvtárba nyertem meghívást egy exkluzív rendezvényre, ahol politikusokkal és ismert személyekkel együtt vártuk a felvonulás kezdetét. A legfontosabb momentum számomra pedig az volt, amikor felhívtak a rendezvény főszínpadára, ahol előttem a belga miniszterelnök mondott beszédet, akivel szintén sikerült pár szót váltanom, és egy közös képet is készítenem a felszólalásaink előtt. A színpadon arról meséltem a tömegnek, hogy milyen itthon a Budapest Pride, hogy a kormányzati intézkedések és homofób kormányzati propaganda ellenére évről-évre egyre többen vesznek rajta részt. Megosztottam velük, hogy milyen Magyarországon melegnek lenni, és hogy senkinek sem kellene félnie felvállalni magát, attól függetlenül, hogy hová születik. Ezt követően a magyar kormánynak üzentem, hogy itt az ideje, hogy felhagyjanak a gyűlöletkampánnyal. és ne kényszerítsenek bujkálásra senkit a nemi identitása, szexuális orientációja miatt. Végezetül pedig az egész tömeggel azt skandáltuk, hogy „a család az család”, hogy még itthon is meghallják az üzenetünket.
Fantasztikus élmény volt ez a néhány nap, rengeteg új embert ismertem meg, és olyan helyzetekben próbálhattam ki magam, amikben korábban még soha. Nagyon hálás vagyok ezért a lehetőségért az Amnestynek, mert rendkívül fontos és hasznos volt, hogy ennyi embernek sikerült bemutatni, mi történik Magyarországon, hogyan próbálja a kormány folyamatosan csorbítani a jogainkat. Fontos, hogy ilyen módon is felhívhattam a figyelmet az LMBTQI közösséget érő támadásokra, mert minél többen értesülnek róla, minél többen vagyunk, akik kiállunk az emberi jogokért, annál erősebbek vagyunk!